Divertimento na klarnet i fortepian

Utwór powstał w ramach planu kompozytora obejmującego napisanie cyklu dzieł na instrumenty dęte, solowe i kameralne, w wyniku współpracy z Katedrą Instrumentów Dętych PWSM w Warszawie. Utwór w częściach skrajnych jest żywy, pogodny, a nawet żartobliwy. W części środkowej zaś śpiewny (quasi arioso) i nieco refleksyjny.

Partia klarnetu bardzo popisowa, wyzyskująca maksymalnie możliwości tego instrumentu, ma wyraźną przewagę techniczną nad fortepianem. Jednak pod względem treści muzycznej, zarówno głos solowy, jak i partia fortepianu wzajemnie się uzupełniają.

Druga wersja  utworu powstała orkiestrę smyczkową jako Divertimento na klarnet i orkiestrę smyczkową.