Sonata fis-moll
Utwór skÅ‚ada siÄ™ z trzech kontrastujÄ…cych ze sobÄ… części i jest napisany w stylu nowoczesnym – ma bardzo bogatÄ… harmonikÄ™ i wybitnie organowÄ… fakturÄ™. Odznacza siÄ™ drobiazgowÄ…, precyzyjnÄ… konstrukcjÄ… dźwiÄ™kowÄ… i rytmicznÄ… wartkoÅ›ciÄ… przebiegu, nawiÄ…zujÄ…c wyraźnie do „klasycyzujÄ…cego” nurtu w muzyce ostatnich stu lat, reprezentowanego twórczoÅ›ciÄ… Brahmsa, Regera i Hindemitha. JednoczeÅ›nie silna chromatyzacja melodii wiąże niekiedy utwór z tradycjÄ… późnoromantycznÄ….
Tradycja ta jest widoczna zwÅ‚aszcza w I części (Allegro con fuoco). Część II (Andante espressivo) Å‚Ä…czy kunszt polifoniczny z wyszukanymi poÅ‚Ä…czeniami dźwiÄ™kowymi. Zawarty w niej epizod Å›rodkowy – Energico – opiera siÄ™ na ruchliwych i precyzyjnych ukÅ‚adach drobnych wartoÅ›ci rytmicznych.
Najbardziej energiczna i prężna rytmicznie, zbudowana w formie ronda (i przy tym najbardziej „hindemithowska” w swym ksztaÅ‚cie motywicznym i wyrazie) jest część III. W części tej pojawiajÄ… siÄ™ motywy ludowe, a wÅ›ród nich rzadko spotykany w twórczoÅ›ci organowej mazurek.