Jeśli nie znalazłem potrzebnych informacji, wpisz poniżej bardziej szczegółowe zapytanie
Etiudy zostały skomponowane do celów pedagogicznych. Wszystkie etiudy są utworami jednoczęściowymi, ale o budowie wewnętrznej z tendencją do trzyczęściowości A-B-A. Charakteryzują się szerokozakresową melodyką. Każda z nich jest zakończona kodą o charakterze wirtuozowskim. Etiuda
Poszczególne części utworu kontrastują ze sobą pod względem charakteru, treści i faktury, dając pole do popisu obu instrumentom, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości technicznych i wyrazowych klarnetu.
Utwór powstał na prośbę organisty Mirosława Pietkiewicza. Jest to kompozycja jednoczęściowa o charakterze elegijnym zawierająca, obok głębokich treści muzycznych, również elementy wirtuozowskie w wiodącej partii skrzypiec. Organy spełniając funkcję towarzyszenia, mają jednak również partie samodzielne lub dialogujące.
Utwór powstał w ramach planu kompozytora obejmującego napisanie cyklu dzieł na instrumenty dęte, solowe i kameralne, w wyniku współpracy z Katedrą Instrumentów Dętych PWSM w Warszawie. Utwór w częściach skrajnych jest żywy, pogodny, a nawet żartobliwy. W części środkowej zaś śpiewny (quasi arioso) i nieco
Utwór znany również jako Divertimento na klarnet i smyczki. Utwór powstał w ramach planu kompozytora obejmującego napisanie cyklu dzieł na instrumenty dęte, solowe i kameralne, w wyniku współpracy z Katedrą Instrumentów Dętych PWSM w Warszawie. Utwór w częściach skrajnych żywy, pogodny, a nawet
Utwór został skomponowany pod kątem potrzeb estradowych z uwzględnieniem elementów popisowych i wirtuozowskich.
Utwór został napisany z inspiracji syna kompozytora, Artura Paciorkiewicza. Jest to utwór cykliczny, czteroczęściowy, w zamierzeniu kompozytora dający wykonawcy okazję do bogatej w treści muzyczne wypowiedzi, na bazie znakomitego warsztatu wirtuozowskiego. Poszczególne części zostały skomponowane
Koncert barokowy na klawesyn i orkiestrę kameralną został skomponowany na zamówienie pianistki i klawesynistki Julitty Sleńdzińskiej. Forma utworu odbiega w znacznym stopniu od schematu ustalonego przez klasyków i przypomina raczej wcześniejsze concerti grossi. W utworze tym
Dzieło zostało napisane ze specjalnym uwzględnieniem przeznaczenia pedagogicznego, dla wypełnienia luki między wielkimi wirtuozowskimi koncertami przeszłości, a koncertami nowoczesnymi, często zbyt indywidualistycznymi. Utwór z polskimi elementami ludowymi o klasycznej formie koncertu.
II Koncert fortepianowy został skomponowany specjalnie dla znanego polskiego pianisty, Władysława Kędry, który wykonywał go z dużym powodzeniem podczas licznych koncertów w kraju i za granicą. Utwór w formie trzyczęściowego klasycznego koncertu fortepianowego, zawierający wiele trudności technicznych, wprowadzonych
Utwór znany również jako Koncert altówkowy. Utwór został skomponowany dla syna kompozytora, altowiolisty Artura Paciorkiewicza. Jest to utwór wirtuozowski, o zwartej  trzyczęściowej strukturze, z zamierzenia kompozytora pogodny i daleki od pesymizmu oraz pozamuzycznych obciążeń.
Koncert powstał na zamówienie skrzypków Bogusława i Krzysztofa Bruczkowskich. Im też jest dedykowany. Jest to kompozycja trzyczęściowa bez kadencji solistycznych o fakturze bardzo wirtuozowskiej, dająca możliwości pokazania mistrzostwa obu solistów w różnorodnych partiach i zestawieniach instrumentalnych.
Utwór powstał w związku z jubileuszowym koncertem, zorganizowanym w PWSM w Warszawie, z okazji 30-lecia pracy kompozytorskiej i pedagogicznej. Utwór składa się z trzech kontrastujących części. Część I (Moderato) nawiązuje do formy allegra sonatowego z dwiema grupami tematycznymi. Po ekspozycji następuje wirtuozowska
Utwór został skomponowany na zamówienie puzonisty Juliusza Pietrachowicza. Utwór składa się z trzech kontrastujących części. Część I (Moderato) nawiązuje do formy allegra sonatowego z dwiema grupami tematycznymi. Po ekspozycji następuje wirtuozowska kadencja solowego instrumentu, a po niej muzyka końcowa.
Utwór popisowy dla solisty z samodzielną partią orkiestrową. W części I wirtuozowska kadencja dla trąbki.
Utwór został skomponowany dla skrzypaczki Wandy Wiłkomirskiej. Jest to utwór o formie klasycznej, składający się z trzech części: allegra sonatowego z popisową kadencją, śpiewnej części II o budowie A-B-A i motorycznej części III w formie ronda. Zastosowane środki są umiarkowanie współczesne. Choć soliście nie brak okazji do efektownego
Utwór zostaÅ‚ napisany dla Warszawskiego Kwintetu Fortepianowego. Jest to utwór trzyczęściowy o formie zbliżonej do formy sonatowej. Poszczególne części sÄ… oparte na zasadzie kontrastu. Część I (Allegro ben moderato) jest swobodnÄ… formÄ… allegra sonatowego – charakteryzuje siÄ™ dualizmem tematycznym,
Utwór został skomponowany z myślą o wzbogaceniu polskiej literatury organowej tak estradowej, jak i pedagogicznej. Utwór jest miniaturą organową, dyptykiem o zamkniętej formie, w której kompozytor zastosował zarówno dawne, jak i współczesne, współistniejące ze sobą środki polifoniczne i homofoniczne.
Utwór został skomponowany z myślą o wzbogaceniu polskiej literatury organowej tak estradowej, jak i pedagogicznej. Utwór jest miniaturą organową, dyptykiem o zamkniętej formie, w której kompozytor zastosował zarówno dawne, jak i współczesne, współistniejące ze sobą środki polifoniczne i homofoniczne.
Utwór został skomponowany z myślą o wzbogaceniu polskiej literatury organowej tak estradowej, jak i pedagogicznej. Utwór jest miniaturą organową, dyptykiem o zamkniętej formie, w której kompozytor zastosował zarówno dawne, jak i współczesne, współistniejące ze sobą środki polifoniczne i homofoniczne.
Utwór ten, znany też pod nazwą Sonata skrzypcowa, został skomponowany pod kątem potrzeb estradowych z uwzględnieniem elementów popisowych i wirtuozowskich. Pod względem formalnym nie odbiega on od formy tradycyjnej i składa się z trzech kontrastujących ze sobą części: Allegro ben moderato,
Utwór zostaÅ‚ skomponowany dla Warszawskiego Tria Harfowego w skÅ‚adzie: Elżbieta Dastych – flet, Artur Paciorkiewicz – altówka i Urszula Mazurek – harfa. Kompozycja jest utworem wirtuozowskim, skomponowanym dla trzech równorzÄ™dnie traktowanych instrumentów. Utwór, bÄ™dÄ…cy wyrazem hoÅ‚du i