Oda do młodości (II)
Kantata na 4 gÅ‚osy solowe, chór i orkiestrÄ™ do słów Adama Mickiewicza, skomponowana dla ZwiÄ…zkowego Chóru Mieszanego „Surma”, w zwiÄ…zku z jubileuszem 60-lecia jego dziaÅ‚alnoÅ›ci. DzieÅ‚o jest nowszÄ… wersjÄ… pracy dyplomowej kompozytora z 1950 roku – Oda do mÅ‚odośći (I).
Jakkolwiek w kantacie najważniejszą rolę spełniają partie wokalne, solistyczne i chóralne, to funkcja orkiestry jest bardzo szeroka. Pełni ona tu istotne zadania przy stworzeniu odpowiedniego nastroju dla poszczególnych części. Ma również partie autonomiczne, jak np. wstęp i łączniki orkiestrowe między poszczególnymi partiami wokalnymi i wokalno-instrumentalnymi: buduje kulminacje, rozładowuje je i jest zawsze samodzielna, tj. niezależna pod względem rytmicznym i melodycznym.
Kompozycja jest wykonywana bez przerw, jednak widocznych jest kilkanaście części, powiązanych ze sobą bądź tematycznie, bądź wspólnotą środków formotwórczych. Wstęp orkiestrowy antycypuje drugi temat końcowej dwutematycznej fugi. Kantata zawiera w postaci dokładnej lub aluzyjnej wszystkie znane formy, takie jak: wstęp, interludia, chorały, ansamble wokalne na tle orkiestry lub z chórem i orkiestrą, arie, arioza, guasi recitativa itp.
Utwór ten różni się od wersji wcześniejszej uproszczeniem solowych partii wokalnych, zwłaszcza sopranu. Partie chóralne nie uległy zmianom.