Sonata na wiolonczelÄ™ i fortepian

Jest to utwór trzyczęściowy, znany też jako Sonata wiolonczelowa, dedykowany Krystynie i Romanowi Sucheckim. Pod względem formalnym nie odbiega od formy tradycyjnej. Część I (Allegro non troppo) zawiera dialog allegra sonatowego, przeprowadzony w sposób równorzędny dla obu instrumentów. Część II (Adagio) jest powolna i śpiewna w formie trzyczęściowej pieśni o budowie A-B-A. Z kolei część III (Allegro rustico) jest rondem, którego temat nawiązuje przez takt 7/8 do bałkańskiej muzyki ludowej.