W Warszawie

Nasze życie w Warszawie było nadal bardzo aktywne. Córka Antonina i syn Artur kontynuowali naukę w Państwowym Liceum Muzycznym, Paweł zaś w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej Nr 1. Tylko on nie chciał być muzykiem i po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego Nr 22 wstąpił na Politechnikę Warszawską i został magistrem inżynierem. Dwoje starszych dzieci, Antonina jako pianistka i Artur jako altowiolista, ukończyło Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie.

Moje życie w Warszawie stało się bardziej unormowane i bardziej twórcze. Mówiąc skrótowo, skomponowałem tu operę Romans Gdański, wystawioną w Teatrze Wielkim w Łodzi, dwie opery na zamówienie Polskiego Radia w Warszawie (Usziko i Ligeję), nagrane i wykonane w programach Polskiego Radia, a nawet w BBC w Londynie (Usziko) z tłumaczeniem Gołosa na angielski. Na 500-lecie urodzin Mikołaja Kopernika skomponowałem oratorium De Revolutionibus, wystawione z wielkim powodzeniem w ramach uroczystości jubileuszowych w Olsztynie.

Tu napisałem dalsze koncerty solowe z orkiestrą, łącznie 14: I organowy, puzonowy, altówkowy, harfowy, obojowy, trąbkowy, II organowy, podwójny skrzypcowy i na altówkę, organy i orkiestrę. Tu powstały następne symfonie (III i IV), liczne utwory kameralne, między innymi II Kwartet smyczkowy, Kwintet fortepianowy, uwertury na orkiestrę dętą oraz utwory na chóry a cappella.

W Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (wczeÅ›niej PWSM) przeszedÅ‚em kolejno wszystkie stopnie awansów naukowych: docenta, profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. Przez wiele kadencji byÅ‚em dziekanem wydziaÅ‚u pierwszego (kompozycji, dyrygentury i teorii). W latach 1969 – 1971 byÅ‚em rektorem macierzystej uczelni. Wielu studentów ukoÅ„czyÅ‚o pod moim kierunkiem klasÄ™ kompozycji, miÄ™dzy innymi Marta PtaszyÅ„ska, Zbigniew BagiÅ„ski, StanisÅ‚aw Moryto i najmÅ‚odszy z nich Andrzej Matuszewski.

Obecnie jestem na emeryturze. Uczyłem przeszło 45 lat i nie chciałem przedłużać pracy pedagogicznej.

Tadeusz Paciorkiewicz
/Warszawa, dn. 20 listopada 1995 r./