Muzyka na sopran i orkiestrę smyczkową

Utwór, znany też jako Muzyka na sopran i smyczki, powstał w listopadzie 1966 roku dla sopranistki Jadwigi Gadulanki oraz Zespołu Kameralistów Filharmonii Narodowej, kierowanego przez Karola Teutscha. Jest to utwór jednoczęściowy, zawierający partię wokalną bez tekstu (wokalizę), o swobodnej budowie zbliżonej do formy A-B-A. Oznacza to, że utwór składa się z kilku epizodów, z których ostatni jest wariacyjnym powtórzeniem pierwszego.

Głos śpiewaczki jest potraktowany instrumentalnie. Brak tekstu poetycko-literackiego z założenia ma doprowadzać do tego, aby wykonawca i słuchacz mógł się wyłącznie skupić na treściach muzycznych. Wcześniejsza wersja utworu powstała na mezzosopran i smyczki – Muzyka na mezzosopran i smyczki. Istnieją też dwie wersje instrumentalne: Elegia na obój i orkiestrę smyczkową oraz Elegia na trąbkę i smyczki.