Adagio i Allegro

Utwór został skomponowany dla Zespołu Kameralistów Filharmonii Narodowej Karola Teutscha w Warszawie, Jest to kompozycja dwuczęściowa, w której kompozytor nawiązuje do, traktowanej z dużą swobodą, tradycyjnej formy sonatowej. I część (Adagio) jest powolna, kontemplacyjna i nastrojowa, o gęstym, nasyconym i dźwiękowo powabnym brzmieniu. II część (Allegro) jest zaś żywa i pogodna, gdzie neoklasyczna, miarowa rytmika przeplata się z liryczno-śpiewnymi epizodami.

Poprzez aluzyjność niektórych czynników formotwórczych, takich jak: skład orkiestry, instrumentacja, styl koncertujący itp. kompozytor pragnął osiągnąć pewne analogie, właściwe dla baroku. Utwór, poza licznymi wykonaniami, był również wykorzystany jako ilustracja muzyczna do baletowego układu choreograficznego, stworzonego w 1973 r. przez Tomasza Gołębiowskiego, tancerza zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Łodzi. Za układ ten, podczas I Ogólnopolskiego Konkursu Choreograficznego w Łodzi, w konkurencji na najlepszą kompozycję choreograficzną do muzyki polskiego kompozytora, zdobył on I nagrodę.