Duet koncertujący na altówkę i fortepian
Utwór dedykowany synowi Arturowi Paciorkiewiczowi. Pierwotnie utwór został skomponowany na klarnet i fortepian (1973), jako Duet koncertujący na klarnet i fortepian.
Utwór dedykowany synowi Arturowi Paciorkiewiczowi. Pierwotnie utwór został skomponowany na klarnet i fortepian (1973), jako Duet koncertujący na klarnet i fortepian.
Utwór został skomponowany na prośbę klarnecisty profesora Ludwika Kurkiewicza. Druga wersja utworu powstała w 1974 roku jako Duet koncertujący na altówkę i fortepian.
Utwór został skomponowany w wyniku zapotrzebowania koncertujących organistów na dzieło muzyczne na organy z fortepianem. Jest to duet o bardzo rzadko stosowanym zestawie instrumentów, w którym organy, a nie fortepian pełnią rolę wiodącą. Forma utworu jest czymś pośrednim między Read more
Dzieło zostało napisane ze specjalnym uwzględnieniem przeznaczenia pedagogicznego, dla wypełnienia luki między wielkimi wirtuozowskimi koncertami przeszłości, a koncertami nowoczesnymi, często zbyt indywidualistycznymi. Utwór z polskimi elementami ludowymi o klasycznej formie koncertu. Read more
II Koncert fortepianowy został skomponowany specjalnie dla znanego polskiego pianisty, Władysława Kędry, który wykonywał go z dużym powodzeniem podczas licznych koncertów w kraju i za granicą. Utwór w formie trzyczęściowego klasycznego koncertu fortepianowego, zawierający wiele trudności technicznych, wprowadzonych Read more
Utwór znany również jako Koncert altówkowy. Utwór został skomponowany dla syna kompozytora, altowiolisty Artura Paciorkiewicza. Jest to utwór wirtuozowski, o zwartej  trzyczęściowej strukturze, z zamierzenia kompozytora pogodny i daleki od pesymizmu oraz pozamuzycznych obciążeń. Read more
Utwór został skomponowany dla altowiolisty Artura Paciorkiewicza, syna kompozytora, i organisty Joachima Grubicha.
Koncert powstał na zamówienie skrzypków Bogusława i Krzysztofa Bruczkowskich. Im też jest dedykowany. Jest to kompozycja trzyczęściowa bez kadencji solistycznych o fakturze bardzo wirtuozowskiej, dająca możliwości pokazania mistrzostwa obu solistów w różnorodnych partiach i zestawieniach instrumentalnych. Read more
Utwór został skomponowany na prośbę oboisty Jerzego Kotyczki. Jest to utwór wirtuozowski, który oprócz cech popisowych solowego instrumentu zawiera także wszystkie elementy symfoniki z równomiernym podziałem funkcji między obój i orkiestrę. Kompozycja składająca się z trzech części jest Read more
Znany również jako Koncert organowy II. Kompozycja powstała na zamówienie Conversatorium Organowego w Legnicy Kompozytor dopuszcza również wykonanie tego koncertu z kwintetem smyczkowym, zamiast orkiestrą. Forma utworu nawiązuje do najlepszych wzorów koncertu solowego z orkiestrą. Środki formotwórcze umiarkowanie współczesne.
Utwór powstał w związku z jubileuszowym koncertem, zorganizowanym w PWSM w Warszawie, z okazji 30-lecia pracy kompozytorskiej i pedagogicznej. Utwór składa się z trzech kontrastujących części. Część I (Moderato) nawiązuje do formy allegra sonatowego z dwiema grupami tematycznymi. Po ekspozycji następuje wirtuozowska Read more
Utwór został skomponowany na zamówienie puzonisty Juliusza Pietrachowicza. Utwór składa się z trzech kontrastujących części. Część I (Moderato) nawiązuje do formy allegra sonatowego z dwiema grupami tematycznymi. Po ekspozycji następuje wirtuozowska kadencja solowego instrumentu, a po niej muzyka końcowa. Read more
Utwór popisowy dla solisty z samodzielną partią orkiestrową. W części I wirtuozowska kadencja dla trąbki.
Pierwowzorem utworu jest Duet koncertujÄ…cy na organy i fortepian (1962). Druga wersja utworu powstaÅ‚a jako transkrypcja na orkiestrÄ™ dÄ™tÄ… – Koncert organowy I – na organy i orkiestrÄ™ dÄ™tÄ…Â w 1975 roku.
Utwór ten w wersji na orkiestrÄ™ dÄ™tÄ… powstaÅ‚ w zwiÄ…zku z koncertem dedykowanym kadrze i rodzinom Garnizonu miasta stoÅ‚ecznego Warszawy, który odbyÅ‚ siÄ™ 5.04.1976 roku w Sali Koncertowej PWSM w Warszawie. WczeÅ›niejsza wersja utworu, jako Koncert organowy I – na organy i orkiestrę powstaÅ‚a w 1967 roku.
Utwór został skomponowany dla skrzypaczki Wandy Wiłkomirskiej. Jest to utwór o formie klasycznej, składający się z trzech części: allegra sonatowego z popisową kadencją, śpiewnej części II o budowie A-B-A i motorycznej części III w formie ronda. Zastosowane środki są umiarkowanie współczesne. Choć soliście nie brak okazji do efektownego Read more
Utwór wirtuozowski, trzyczęściowy, uważany przez pianistów za sonatę, przez kompozytora zaś nazwany sonatiną ze względu na gatunek tematów i rozwój formalny. Jest to utwór o formie cyklicznej i szerokozakresowej melodyce. Read more