Sonata na altówkę i fortepian

Kompozycja powstała na prośbę altowiolisty Artura Paciorkiewicza, syna kompozytora i jemu została dydekowana. Utwór składa się z trzech kontrastujących ze sobą części.

A oto jak krótko scharakteryzował go Bronisław Tumiłowicz w artykule Paleotropizm na łamach Argumentów Nr 26 z 22.06.1988 roku: „…Na szczęście niektórzy autorzy »rozsadzili« jarzmo narzuconej formuły i przez to konfrontacja z wykopaliskami wypadła im na korzyść. Zaliczyć można do nich przede wszystkim prof. Tadeusza Paciorkiewicza, który zarówno w Sonacie altówkowej, jak i w kompozycji Decet, dał przykład biegłości wyrazowej, rzeczowości i przejrzystości…”.