Suita kurpiowska

Utwór na małą orkiestrę symfoniczną znany też jako Baletowa suita kurpiowska. Cechą charakterystyczną tej Suity jest jej budowa, której poszczególne części odbijają w sobie istotne składniki kurpiowskiego nastroju. Część I (Andante sostenuto), poprzez taniec i pantomimę, przedstawia swaty oraz scenę zbiorową starych i młodych.

Tętniąca życiem część II (Allegro non troppo), to o zmiennej rytmice tańce ludowe starych i młodych z elementami groteski.

Część III (Lento espressivo) ukazuje przepełniony tęsknotą i oczekiwaniem taniec panny młodej, charakteryzujący się rozbudowanym pierwiastkiem melodycznym i zaskakujący różnorodnością motywów oraz wielością pomysłów ich spożytkowania.

Część IV (Presto), to pełny życia i wigoru weselny taniec finałowy, z popisami tancerzy solistów oraz zespołów tanecznego i baletowego.