II Symfonia
Symfonia składa się z czterech części wykonywanych łącznie w układzie: I z II i III z IV częścią. I część (Lento molto) jest introdukcją o charakterze powolnym i tajemniczym. W tej części pojawia się w postaci szczątkowej temat pierwszy części II.II część (Allegro moderato) spełnia rolę właściwego allegra symfonicznego.
III część (Andante comodo) jest passacaglią zawierającą osiem wariacji poprzedzonych tematem, który prezentują najpierw wiolonczele, następnie kontrabasy pizzicato. Kilkutaktowy temat za każdym nawrotem staje się zalążkiem nowych struktur motywicznych, sam zaś, w miarę rozwoju narracji, przesuwa się z początkowych rejestrów basowych do najwyższych głosów orkiestry.
UwieÅ„czeniem tej kunsztownej konstrukcji jest podwójna fuga – część IV (Allegro giocoso). W tej części zostaÅ‚ wyzyskany, po przetworzeniu, ten sam materiaÅ‚ tematyczny co w części II. Symfonia w caÅ‚ym swym przebiegu opiera siÄ™ na dwóch tematach, które – dziÄ™ki stosowaniu różnorakich permutacji – przybierajÄ… coraz to innÄ… postać i zmieniajÄ… nieraz caÅ‚kowicie swój charakter. III i IV część symfonii stanowiÄ…ca zamkniÄ™tÄ… caÅ‚ość jest wykonywana czÄ™sto jako samodzielny utwór pod nazwÄ… Passacaglia i fuga.